Od 19 lutego do 31 sierpnia 1985 r. przy kościele pw. Narodzenia Najświętszej Marii Panny w Krakowie-Bieżanowie prowadzona była głodówka rotacyjna. Stanowiła ona formę protestu zorganizowanego w obliczu nasilających się represji przeciwko działaczom podziemnej „Solidarności”, a także wobec szkalowania kapłanów, którzy związani byli z opozycją. W wydanym na początku głodówki oświadczeniu żądano od władz PRL poszanowania wolności słowa, zaprzestania ataków na Kościół katolicki w Polsce i prześladowania jego kapłanów, uwolnienia więźniów politycznych, zaniechania aresztowań i skazywania za poglądy polityczne, bicia zatrzymanych, szykanowania ich psychicznie, wyrzucania z pracy, stosowania haniebnej i bezprawnej kary banicji. Uczestnicy protestu wystosowali wiele apeli, rezolucji i odezw do władz i społeczeństwa oraz listów do hierarchów kościelnych, w tym do Jana Pawła II. Wyjątkową inicjatywą było odsłonięcie i poświęcenie w bieżanowskiej świątyni tablicy upamiętniającej ofiary zbrodni katyńskiej. Szerokim echem odbiła się uroczystość złożenia na cmentarzu bieżanowski ziem z pól bitewnych i miejsc straceń Polaków. Oba te wydarzenia nagłośniły protest nie tylko w wymiarze lokalnym, lecz także ogólnokrajowym. Łącznie wzięło w nim udział 387 osób z 67 miejscowości. Patrząc na opisywane wydarzenia z perspektywy trzech dekad, widzimy wyraźnie sens podjętego w 1985 r. protestu. Niemniej jednak jego uczestnicy w większości nie pojawiają się współcześnie w mediach elektronicznych czy na pierwszych stronach gazet. Pozostają w cieniu bieżących wydarzeń politycznych. Autorzy opracowania chcieliby przypomnieć rolę, jaką odegrały te osoby w walce o suwerenną Polskę.