á
â
ă
ä
ç
č
ď
đ
é
ë
ě
í
î
ľ
ĺ
ň
ô
ő
ö
ŕ
ř
ş
š
ţ
ť
ů
ú
ű
ü
ý
ž
®
€
ß
Á
Â
Ă
Ä
Ç
Č
Ď
Đ
É
Ë
Ě
Í
Î
Ľ
Ĺ
Ň
Ô
Ő
Ö
Ŕ
Ř
Ş
Š
Ţ
Ť
Ů
Ú
Ű
Ü
Ý
Ž
©
§
µ
Utrzymana w podobnej tonacji, emocje wystawione na ciężkie próby, a wszystko przepasane miłością Willa i Layken.
Po ciężkich przejściach, jakie miały miejsce w pierwszym tomie, bohaterowie nareszcie mogą być razem bez żadnych przeszkód. Na Layken spada teraz ogromna odpowiedzialność, znajduje się ona w takiej samej sytuacji jak Will. Musi zmagać się z problemami dorosłych, (...) choć sama jest jeszcze bardzo młodą kobietą.
Jednak nie może być pięknie i kolorowo, to nie było by w stylu Colleen Hoover. Dochodzi do niemiłego incydentu, kochankowie oddalają się od siebie a większa część książki polega na "gonieniu króliczka" Layken w pierwszej części przypadła mi do gustu, zdawała się zachowywać bardzo naturalnie.
W tej części natomiast miałam momenty kiedy chciałam ją wyciągnąć z książki i kazać jej oprzytomnieć.
Zachowywała się jak rozkapryszona księżniczka z zadartym nosem. Może to ze mną jest coś nie tak i ja łatwiej wybaczam błędy, a może faktycznie bohaterka sprawiała wrażenie niedojrzałej?
W powieści pojawiają się wątki poboczne, przyjaciółka Lake, którą poznaliśmy już w pierwszej część i namiastka z jej życia. Została też dodana całkiem nowa postać-sąsiadka, która zdaje się być dobrym aniołem naszych bohaterów. Zajmuje miejsce matki, chce się troszczyć o wszystkich w koło.
"Nieprzekraczalna Granica" jest równie emocjonująca co jej poprzedniczka. Pojawiają się motyw kłamstw, oraz dreszczyk adrenaliny przy zakończeniu.
Jej ogromnym plusem jest fakt, że była pisana z perspektywy Willa, którego uwielbiam. Jest dla mnie ideałem, mężczyzną młodym, a zarazem tak dojrzałym emocjonalnie.
Reasumując, jak i pierwsza tak i druga książka, przypadły mi do gustu i goszczą na pierwszych miejscach mojej listy. Gorąco polecam